Бев студент и често го користев јавниот градски превоз за одење и враќање до и од факултет. Понекогаш знаеше да има големи гужви во автобусите на ЈСП и навистина беше тешко да се качиш а уште потешко да издржиш десетина минути превезувајќи се со овие крнтии. Јас бев тој баксуз што бев прилично оддалечен од факултетот така да во нормални услови ми беа потребни триесетина минути да стигнам до факултетот, а кога имаше гужви тоа значеше долго чекање на постојките и долго патување, понекогаш и повеќе од 45 минути. Застанување на секоја постојка, симнување на патниците, качување на нови патници, наплата на карти, семафори, закрчување на сообраќајот, вистинска голгота.
Патувањето беше приказна за себе, како наутро, така напладне и после пладне. Беше реткост да начекаш слободно место во автобусот за седење во овие термини. Наутро сите тргнуваат на работа, на училиште, на факултет и слично. После пладне истата приказна, само во обратен правец. Се разликуваше патувањето во зимските месеци и во летните месеци.
Еден топол јунски ден, враќајќи се од факултет се најдов на постојка чекајќи го мојот автобус до студентскиот дом каде што бев сместен. Беше страшно жешко надвор. Но имав среќа, автобусот кој дојде беше прилично празен, комотно влегов внатре. Се разбира немаше место за седење. Па онака со мајмунски зафати се движев по средишниот коридор на автобусот кон предниот дел, барајќи слободно место или барем поширок простор каде што ќе можам послободно да дишам. А ќе беше вистинска среќа да застанев под некој отворен капак за вентилација.
Не најдов којзнае какво место, стигнав до средината на автобусот, застанав во подрачјето на зглобот на автобусот. Но веќе на наредните неколку станици почнаа гужвите. Полека масата ме потискуваше кон предниот дел на автобусот. Од почеток не забележав дека зад мене постојано е една цицлеста дама во години на својот расцут. Тоа го забележав во моментот кога премногу се припи до мене со своите гради. Беше пријатно чувството на припиеност на нејзините меки и топли гради на мојот грб. Беше нешто пониска од мене. И покрај тоа што беше жешко и едвај се дишеше во автобусот цуцава не се одлепуваше од мене упорно гмечејќи ги своите цицки од мојот грб. Мислев дека тоа е поради преголемата гужва и постојано се обидував да и ослободам повеќе простор придвижувајќи се нанапред, бидејќи ми беше незгодно да не помисли дека јас намерно се припивам на неа. Еден момент се завртев со лицето кон неа. Повторно ја осетив топлината на нејзините бујни гради, овој пат на моите гради. Носеше маичка под која убаво се отцртуваа нејзините топки. Се правев дека не ја забележувам, гледав некаде над нејзиното чело. Бев целиот облеан со пот и ми беше непријатно да стојам покрај неа, која и покрај врелината мирисаше свежо. Не се ни осмелував да го спуштам мојот поглед иако чувствував дека сум предмет на нејзина опсервација.
Не ни забележав колку брзо поминаа многу постојки и веќе бев близу до мојата последна станица. Се мислев дали да излезам или да се возам додека цуцево не се симне. За моја среќа таа се симна две станици пред мојата. Ја следев со погледот кога слегуваше од автобус, оддалечувајќи се од автобуската постојка, најверојатно одејќи за дома. Беше облечена во мини здолниште, носеше лесни летни сандали, беше бујна, не само во градите ами и на други места. Го враќав својот филм наназад триесетина минути, но не можев да се сетам каде, на која постојка се качи цуцево и кога точно се припи до мене. Ама сигурен бев дека намерно беше припиена до мене. Немаше шанси сето тоа да биде случајно. Посебно кога се свртев лице в лице кон неа. Не се сепна ни малку, само продолжи да ги гмечи цицињата на моите гради.
Брзо ми проструија пријатни чувства низ главата. Слегов на наредната станица. Поитав назад, брзајќи кон станицата каде се симна таа. Но се разбира неа ја немаше. Се свртев и тргнав кон студентскиот дом пеш. Во мислите постојано ми се вртеше она што ми се случи. Веќе трета година патувам со градски превоз на истава релација и до сега ова ми се нема случено, или не сум забележал дека ми се случува.
Наредните денови решив да одам на факултет иако немав некои посебни обврски. Во исто време како дента се враќав назад. Така неколку дена едноподруго. Но ништо не се случи. Не ја забележав цицлестата. Да ја забележев, уште веднаш ќе се залепев до неа и не знам што ќе направев, но сигурно нема да ја пуштев да замине како што ми замина првиот пат.
Во меѓувреме мојата фантазија проработе. Веќе почнав сите женски во автобусите да ги набљудувам од овој агол. Се загледував во нивните гради и нозе. Често пати, ми се случуваше да наидам на нервозни погледи од другата страна, погледи на неодобрување и одбивност. Но исто така ми се случуваше да ми биде возвратено со по некоја пријатна насмевка. Немав храброст да се доближам до било која. Кога имаше гужви во автобусите беше полесно да се залепиш до некоја ама немаше секогаш позитивен одговор од другата страна. Знаев дека сум многу блиску до ситуацијата кога може некоја дама да изреагира нервозно. Но упорно се обидував да доловам слична ситуација како со цицлестата пред некој ден, ама без успех.
Полека заборавав на оваа случка и по малку бев разочаран дека воопшто може и да се повтори таквоо нешто.
Но во една голема гужва едно врело после пладне, само што се качив на задната врата од автобусот, од позади, една поголема група млади момци сакајќи да се качат по секоја цена во автобусот силно ја гураа толпата пред себе. Носен од толпата случајно се најдов зад една девојка. Држејќи се со двете раце за ракохватите, ја туркав девојката со своето тело напред. Ситуацијата беше такваа да немаше шанси да изреагира негативно, бидејќи навистина тоа не ни беше по моја вина. Девојката исто така молчешкум се обидуваше да се придвижи напред за да ослободи место. Беше приближно исто висока колку мене. Фактички со нејзините газиња висеше на мојот стојко. Повторно почувствував топлина слична како со цицлестата пред некој ден, ама овој пат не во грбот. Веќе ми беше здрвен и сигурно девојката тоа го чувствуваше на нејзините газиња. Се поднаместив во позиција точно на средина помеѓу нејзините газиња. Како се движевме полека кон напред, дразнењето беше се поинтензивно и поинтензивно. Немаше место игла да помине и цело време бевме припиени еден до друг.
Од гужвата не можев да погледнам надолу за да видам во што е облечена. Едната рака ја отпуштив од ракохватите и ја спуштив долу. Почнав да пипам околу нејзините бедра. Но не забележав дека и таа во исто време го има направено истото, се додека моите прсти не се сретнаа со нејзините. Не знаев како да одреагирам, брзо ја кренав мојата рака, повторно фаќајќи се за ракохватот. Но таа продолжи да истражува со нејзината рака кон мене. Огромна топлина ме обзеде. Што ли планира сега? Се обидов да го тргнам моето тело назад, да се одлепам од нејзините топли газиња. Не беше лесно да се вратам назад бидејќи толпата силно притискаше, но некако успеав да направам мал простор, доволно нејзината рака да се лизне точно кај мојот патент, ме напипа. Сега беше клучниот момент како ќе одреагира таа. Веќе немаше бегање од оваа ситуација. Не можев ни напред ни назад. Се се одвиваше многу брзо иако изгледаше дека трае цела вечност. Нежно го напипа мојот стојко, доволно за да свати во каква состојба е, потоа полека ја тргна раката пред себе. Неколку моменти останав без никаква реакција. Сега мојот стојко беше во подобра позиција, беше здрвен и исправен, и како да беше поднаместен од нејзе, имаше малку повеќе простор за маневар. Се мрднав напред, набодувајќи ја во газињата. На мое пријатно изненадување, реагираше позитивно на сето тоа. Сега знаев дека меѓу мене и неа нема да има бариери, проблем беше останатиот свет.
Правев ситни движења, горе - долу, напред - назад, во ритам на движењата на автобусот по кривините и дупките. Ја спуштив едната моја рака долу, но овој пат храбро долу кај нејзините газиња. Открив дека има мини здолниште. Го подигнав малку нагоре, пипајќи ги нејзините гаќички.
Со мојата стрела веќе ја бушев обидувајќи се да продрам што подлабоко, што секако ќе се случеше да не беше мојот патент закопчан и да не носеше гаќички. Вешто се ослободив од овие бариери. Со еден потез на палецот го откопчав патентот и стојко брзо излезе надвор намирисувајќи го влажното пиздуле. Со показалецот ги потргнав настрана нејзините гаќички за да ослободам простор.
Возбудата беше преголема за да мислам на можните последици ако некој од останатите патници околу нас забележи што се случува. Со врвот допрев до нејзиното навлажнето пиченце. Веќе немаше никаква пречка до целта. Лесно се лизнав внатре. Останав без здив. Девојката го подигна газето местејќи го дундулето подобро. Нишањата на автобусот добро ни дојдоа. Толпата не притискаше од сите страни овозможувајќи ми мене длабок продор. Движењата на нашите тела се синхронизираа. Со лесни движења одев напред - назад низ влажното пиздуле. Уште малку и целата моја енергија ќе се ослободи.
Дали ќе имам време да свршам до следната постојка? Некои од патниците веќе завземаат позиции за излегување. Јас бев во транс. Не можев да се одвојам од влажното пиченце, ми требаше уште малку време. Девојката забележувајќи дека се ближи крајот почна да мрда со половината обидувајќи се да се извлече колку што може понапред, стимулирајќи ме уште повеќе, јас упорно ја навлекував. Одеднаш во овие обиди да се задржам по секоја цена во нејзиното пиздуле, силно свршив обилно прскајќи ја својата сперма меѓу нејзините нозе. И покрај разните мириси на испотени тела во автобусот силно се почувствува и мирисот на сперма.
Во еден момент пиздулето најде место напред и се ослободи од мене, вешто спуштајќи го своето благо подигнато мини здолниште. Јас успеав набрзина некако да го вовлечам мојот стојко во пантолоните, оставајќи го патентот отворен. Додека толпата почна да се размрдува со цел да се подготват за станицата на која само што не застана автобусот. Помеѓу нас двајцата се најдоа неколкумина други патници. Таа полека се одалечуваше напред кон излезот и кога се отвори вратата набрзина излезе. Не размислував да ја следам, сеуште бев во транс после она што се случи, пред само неколку мига.
Забележав како патниците околу мене некако чудно ме гледаат, побрзав напред да се смешам со другите патници подалеку од местото на настанот. Чувствував како многу очи се ѕверат во мојот тил. Едвај дочекав до следната станица да се симнам од автобусот и да се изгубам во градскиот метеж.
Нема коментари:
Објави коментар